έχει διωχθεί ποτέ για τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας που διέπραξε.
Όπως υπογραμμίζεται σε σχετική ανάρτηση στην ιστοσελίδα της HRW, «o Σαρόν πέθανε χωρίς να αντιμετωπίσει τη δικαιοσύνη για το ρόλο του στις σφαγές εκατοντάδων και ίσως χιλιάδων αμάχων από λιβανικές πολιτοφυλακές στους προσφυγικούς καταυλισμούς Σάμπρα και Σατίλα στο Λίβανο το 1982».
«Ο Σαρόν επίσης διέφυγε της λογοδοσίας για τις άλλες σοβαρές κατηγορίες σχετικά με το ρόλο του στην επέκταση των εποικισμών στα κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη, ένα σοβαρό, δηλαδή, έγκλημα πολέμου» συνεχίζει το δημοσίευμα.
Για τα χιλιάδες θύματά του, το πέρασμα του Σαρόν χωρίς λογοδοσία στη Δικαιοσύνη, μεγεθύνει την τραγωδία τους» δήλωσε μεταξύ άλλων η Σάρα Λι Γουίτσον, ειδική για τα ζητήματα Μέσης Ανατολής.
Ο Σαρόν είχε δώσει ουσιαστικά το πράσινο φως για την σφαγή χιλιάδων αμάχων στη Σάμπρα και τη Σατίλα, απ' όπου είχε αποσπάσει και το προσωνύμιο «ο χασάπης της Βυρηττού». Επίσης, επίσημη κρατική έρευνα τον είχε κρίνει ένοχο για «έμμεση» συμμετοχή στη σφαγή Λιβάνου, ενώ ήταν υπουργός Αμύνης και είχε εισηγηθεί την παραίτησή του καθώς δε μπορούσε να αγνοηθεί η «παραγνώριση του κινδύνου για σφαγή» από πλευράς του Σαρόν. Το 2001 επί πρωθυπουργίας του πια, ύψωσε το αποκαλούμενο «Τείχος της Ντροπής», που διαχώριζε το Ισραήλ από τη Δυτική Όχθη, στην οποία εισέβαλαν τα ισραηλινά άρματα, περικυκλώνοντας κι αποκλείοντας τον Γιασέρ Αραφάτ.
«Ο Σαρόν ήταν ένας εγκληματίας, ήταν υπεύθυνος για τη δολοφονία του Αραφάτ και ελπίζαμε ότι θα παρουσιαζόταν ενώπιον του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου (ΔΠΔ) ως εγκληματίας πολέμου», δήλωσε από την άλλη στο Γαλλικό Πρακτορείο ο Τζιμπρίλ Ρατζούμπ, ένας υψηλόβαθμος αξιωματούχος της Φάταχ.
Αναρτήθηκε στης 12 Ιανουαρίου 2014
πηγή
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου