Αυτόν τον καιρό βγαίνουν πολλά πράγματα στην επιφάνεια για να τα δούμε και να τα θεραπεύσουμε. Ζούμε σε μία εποχή που μας έρχονται στην επιφάνεια, με δυσάρεστο κι οδυνηρό τρόπο, όλες οι παθογένειες της κοινωνίας και της πολιτικής ζωής (και του εαυτού μας). ...
Για την παθογένεια του πολιτικού μας συστήματος δεν χρειάζεται να πω πολλά, αρκεί να αναγνωρίσουμε ότι ορθογραφία που απηχεί τα πραγματικά χαρακτηριστικά του είναι «ΠΩΛΗΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ», κι ότι αν θέλουμε ντε και καλά να δώσουμε αρχηγικό κύρος στους κομματάρχηδες θα έπρεπε να τους γράφουμε ως «πωλητικούς αρχηγούς».
Άλλη παθογένεια είναι αυτή του συνδικαλισμού που είναι οι πράκτορες της εξουσίας στις τάξεις των εργαζομένων. Και είναι αυτοί που δουλεύουν προκειμένου να επιβληθούν οι θέσεις της εξουσίας κατατμώντας στον χώρο και στον χρόνο τις όποιες αντιδράσεις. Πχ κάνοντας απεργίες διασπασμένες, τώρα οι γιατροί, μετά οι ταξιτζήδες, έπειτα τα λεωφορεία αλλά όχι τα τρόλεϋ και το μετρό, έπειτα οι καθηγητές, αργότερα οι φαρμακοποιοί. Ο κάθε ένας χωριστά, έτσι ώστε να ταλαιπωρούνται μόνο οι συμπολίτες από την στέρηση του αγαθού που διαχειρίζονται, κι όχι η εξουσία.
Η κατάτμηση στο χώρο είναι πολύ καθαρή όταν στις πορείες ο κάθε ένας συνδικαλοτσοπάνος περιφέρει το κοπάδι του στην Αθήνα ξεχωριστά από τους άλλους, επιδεικνύοντας στην εξουσία πόσα πρόβατα τους φέρνει για άρμεγμα, για να το διαλύσει μόλις φθάσει στον ουσιαστικό χώρο της διαμαρτυρίας στο Σύνταγμα.
Μία άλλη ολέθρια τακτική που ακολουθούν τα τσιράκια της διεφθαρμένης εξουσίας, ειδικά αυτήν την περίοδο, είναι η κατάτμηση κι ο διαχωρισμός των αιτημάτων. ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΟΥΝ ΤΑ ΑΙΤΗΜΑΤΑ ΑΠΟΚΟΜΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΤΟΥΣ ΑΙΤΙΑ.
Όλα τα αντεργατικά, απάνθρωπα και παρανοϊκά μέτρα που λαμβάνονται αυτήν την τελευταία περίοδο από τον Οκτώβριο του 2009 έως σήμερα έχουν ΜΙΑ ΠΗΓΗ: ΤΙΣ ΔΑΝΕΙΑΚΕΣ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ!!!
Κρατάνε την προσοχή των εργαζομένων εστιασμένη μόνο στο αποτέλεσμα που οι δανειακές αποφέρουν στον δικόν τους στενό τομέα και μάλιστα φροντίζουν ώστε το αποτέλεσμα να παρουσιάζεται ΑΠΟΚΟΜΜΕΝΟ ΑΠΟ όλα τα άλλα που υφίστανται οι υπόλοιποι και κυρίως αποκομμένο από ΤΗΝ ΑΙΤΙΑ ΤΟΥ: ΤΟΝ ΔΑΝΕΙΣΜΟ!!!
Έτσι είδαμε την μεγάλη κινητοποίηση των εργαζομένων του Μετρό να αποτυγχάνει γιατί το αίτημα ήταν μόνον για την πάρτη τους. «Μην βάλετε ΕΜΑΣ στο ενιαίο μισθολόγιο». Τους άλλους που τους έβαλαν πριν δεν πειράζει, για το πετσί μας λέμε εμείς. Για το μνημόνιο δεν έχουμε να πούμε τίποτα, μόνο για το πετσί και την τσεπούλα μας.
Το αποτέλεσμα ήταν αυτό που όλοι τώρα γνωρίζουμε… Ζήτω ο συνδικαλισμός!!!
Η άλλη παθογένεια είμαστε πραγματικά εμείς οι ίδιοι.
Εαυτούληδες, τομαριστές αποκομμένοι από την χώρα και τους συμπολίτες μας. Ζητάμε την συμπαράσταση των άλλων όταν πληττόμεθα, αλλά ΔΕΝ ΝΑ ΠΟΥΜΕ ΕΧΟΥΜΕ ΚΟΥΒΕΝΤΑ ΓΙΑ ΤΟ ΣΥΝΟΛΟ.
Χθες η Πόπη Σουφλή κατέβασε καντήλια στους εργαζόμενους της ΕΡΤ.
Με ένα μέσον στα χέρια που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για να γίνει επανάσταση και να διώξει το σάπιο καθεστώς, αυτοί πέρα από την τσεπούλα, τον εαυτούλη και το πετσί τους, δεν έχουν να πουν τίποτα άλλο.
Το καθεστώς που τους χρησιμοποίησε, έδωσε στην δημοσιότητα τους παχυλούς μισθούς τους, σε μια κίνηση αχαρακτήριστης αθλιότητας και τυχοδιωκτισμού για να τους φέρουν σε αντίθεση με τον υπόλοιπο κόσμο που αυτοί οι ίδιοι έχουν ρημάξει οικονομικά.
ΡΕ ΑΘΛΙΟΙ ΚΟΠΡΙΤΕΣ, ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΑΥΤΑ ΕΣΕΙΣ ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΤΑ ΔΙΝΑΤΕ; ΝΑ ΜΗΝ ΤΑ ΕΠΑΙΡΝΑΝ; ΕΣΕΙΣ ΓΙΑΤΙ ΤΑ ΔΙΝΑΤΕ; ΡΕ ΤΥΧΟΔΙΩΚΤΕΣ ΤΟΥ ΚΕΡΑΤΑ; ΤΟΥΣ ΚΑΛΟΠΛΗΡΩΝΑΤΕ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΤΗΝ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ ΣΑΣ! Δεν τους τα δίνατε για τα ωραία τους τα μάτια. Εκδούλευση σας έκαναν μέσω της δουλειάς τους και τόσο την αξιολογούσατε.
Άλλη μία απόδειξη για το πόσο άθλιοι και χυδαίοι είναι αυτοί στους οποίους ΕΜΕΙΣ έχουμε επιτρέψει να είναι εκεί που είναι, που δεν φείδονται να κάνουν οτιδήποτε προκειμένου να κρατήσουν την εξουσία και την ατιμωρησία για τα εγκλήματά τους.
Και τώρα επιστρέφω στην δική μας ποιότητα. Ενώ έχουν φθάσει μέχρι εκεί, οι εργαζόμενοι στην ΕΡΤ τι κάνουν; Συνεχίζουν να διαμαρτύρονται ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥΣ, ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΙΣΘΟ ΤΟΥΣ, ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΟΥΣ, ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΤΗ ΤΟΥΣ.
Η ΕΛΛΑΔΑ, Η ΔΑΝΕΙΑΚΗ, ΤΟ ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΑΜΜΙΑ ΘΕΣΗ ΑΝΑΜΕΣΑ ΤΟΥΣ.
Βλέπουν τον εαυτούλη τους αποκομμένο από το σύνολο. Οι καθημαγμένοι πρέπει να πάνε να τους συμπαρασταθούν (δεν λέω όχι) για το δίκαιο αίτημα τους για τον εαυτόν τους!!!!
Το ότι αυτό που τους συμβαίνει έχει ΤΗΝ ΠΗΓΗ ΤΟΥ ΣΤΗΝ ΔΑΝΕΙΑΚΗ, εκεί από όπου πηγάζουν όλα τα άλλα εγκλήματα που διαπράττονται εναντίον των συμπολιτών τους, δεν το βλέπουν!!!
Δεν έχουν κανένα ΑΙΤΗΜΑ ΠΟΥ ΝΑ ΑΓΚΑΛΙΑΖΕΙ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ.
Ο Θεοδωράκης 90 ετών άνθρωπος, τους έστειλε μήνυμα συμπαράστασης δένοντας τα τεκταινόμενα στην ΕΡΤ με την δράση της τροϊκανής ληστοσυμμορίας. Αυτοί πέρα από το πετσί τους τίποτα!!!!
Πλήρως αποκομμένοι από τους συμπατριώτες και την χώρα τους! Κανένα συλλογικό αίτημα. «Μην μας απολύσετε» απολύστε τους άλλους όχι εμάς, κατά το «μην μας βάλετε στο ενιαίο μισθολόγιο».
Αυτή η απώλεια της αλληλεγγύης, αυτή Η ΑΠΟΚΟΠΗ ΕΙΝΑΙ ΠΑΘΟΓΕΝΕΙΑ.
Θα περίμενε κανείς να δει ελληνικές σημαίες, που είναι το συλλογικό σύμβολο ενός συλλογικού αιτήματος, αλλά είδαμε κομματικά λογότυπα.
Τα κομματικά λογότυπα δεν αγαπούν καθόλου τις ελληνικές σημαίες …
Τους κόβουν το φαϊ… Τους κόβουν το βασίλευε δια της διαιρέσεως… Κι εμείς έχουμε γίνει φορείς των συμφερόντων τους.
Κι όσο μένουμε αποκομμένοι μεταξύ μας τόσο θα υφιστάμεθα την εγκληματική τακτική των τοπικών συνιστωσών της τροϊκανής ληστοσυμμορίας.
Ο Μίκης Θεοδωράκης, 90 χρονών άνθρωπος, έσπευσε να τους στηρίξει συνδέοντας πολύ σωστά την απόφαση για την ΕΡΤ με την πηγή της, τις απαιτήσεις του ΔΝΤ.
Κάλεσε σε επανάσταση για να σωθεί η χώρα!
Αλλά τούτοι δω αποκομμένοι και αμετανόητα εθελόδουλοι σ’ αυτούς που τους χρησιμοποίησαν και τους άδειασαν στεγνά, με την ελπίδα ότι μπορεί να ξαναβολευτούν δεν θέλουν να ακούσουν για συλλογικό αίτημα.
Η αίσθηση της συλλογικότητας για αυτούς φθάνει μέχρι το λογότυπο της κομματικής φράξιας. Εκεί τελειώνουν όλα. Η τσεπούλα και το κόμμα! Τα άλλα είναι περιττά!
Για αυτό και αυτήν την φορά η εξουσία φαίνεται ότι προσωρινά κερδίζει και επιβιώνει.
φανταστείτε να είχαν στην Τουρκία κρατικό κανάλι στα χέρια τους τι θα είχαν κάνει!!… Θα βροντοφώναζαν «Παραιτήσου» με όλους τους τρόπους!
Εδώ κλαίγονται και συζητάνε ατελείωτα για το δράμα ΤΟΥΣ, το Δικό τους δράμα και δεν τολμάνε να πουν «ΠΑΡΑΙΤΗΘΕΙΤΕ ΡΕ ΞΕΠΟΥΛΗΜΕΝΟΙ, ΑΠΕΡΓΙΑ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ ΟΛΟΙ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΦΥΓΟΥΝ ΤΑ ΠΑΡΑΣΙΤΑ ΠΟΥ ΞΕΠΟΥΛΑΝΕ ΤΗΝ ΧΩΡΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΜΑΣ ΠΙΝΟΥΝ ΤΟ ΑΙΜΑ!»
Αλλά πώς να το πεις αυτό όταν συνειδησιακά είσαι ένα με το παράσιτο που υπηρετούσες όχι μόνο για τα λεφτά αλλά και γιατί ένοιωθες ότι ανήκες στο κλάμπ των προνομιούχων της εξουσίας και θεωρείς τον εαυτό σου διαφορετικό από τους άλλους;
Γιατί αν ήταν υποταγή για τα λεφτά μόνο, «βγάζω καλά χρήματα, πού θα βρω αλλού, σκάσε Σοφία και μην λες κουβέντα» η απόλυση θα σήμαινε και απελευθέρωση από την υποχρέωση να σκάω και να σκύβω το κεφάλι. Οπότε θα έλεγα όσα ήθελα αλλά δεν τολμούσα πριν. Δεν θα κλαιγόμουν απλώς για το αντιδημοκρατικό της διαδικασίας και ότι είμαι μια απολυμένη!
(Όταν ο Λεβέντης –Ένωση Κεντρώων- τους έλεγε πέρυσι ότι θα κλείσει η ΕΡΤ, τον άδειαζαν συγκαταβατικά και πήγαιναν στο επόμενο θέμα. Τόσο ακλόνητες ένοιωθαν οι σημερινές απολυθείσες στενοχωρημένες).
Πώς να πεις λοιπόν «ΠΑΡΑΙΤΗΘΕΙΤΕ ΡΕ ΞΕΠΟΥΛΗΜΕΝΟΙ, ΑΠΕΡΓΙΑ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ ΟΛΟΙ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΦΥΓΟΥΝ ΤΑ ΠΑΡΑΣΙΤΑ ΠΟΥ ΞΕΠΟΥΛΑΝΕ ΤΗΝ ΧΩΡΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΜΑΣ ΠΙΝΟΥΝ ΤΟ ΑΙΜΑ!» όταν το κόμμα δεν το λέει γιατί συνεργάζεται με την εξουσία που δήθεν πολεμάει κι αντιπολιτεύεται; Και περιμένει την σειρά του, όπως οι τωρινοί περίμεναν την δική τους για να υπηρετήσει τον ίδιο αφέντη; Έχει δώσει τέτοιο ταμ- ταμ το κόμμα; Όχι βέβαια… άρα κλάψα για το δημοκρατικό έλλειμμα.
Πέφτουν απ’ τα σύννεφα τα παιδιά, υπάρχουν τέτοια πράγματα;;;
ΟΤΑΝ Η ΑΠΟΚΟΠΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟ ΜΑΣ ΕΑΥΤΟ ΚΑΙ Η ΑΙΣΘΗΣΗ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΥ ΟΦΕΛΟΥΣ ΕΧΕΙ ΔΩΣΕΙ ΤΗΝ ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΣΤΗΝ ΚΟΜ-ΜΑΝΤΡΟΚΡΑΤΙΑ, ΣΤΟΝ ΤΟΜΑΡΙΣΜΟ, ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟΥΛΗ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΤΣΕΠΟΥΛΑ, όπως πολύ καθαρά φαίνεται για άλλη μια φορά, ο κερδισμένος θα είναι η εξουσία που διαφθείρει, διαιρεί και χρησιμοποιεί την συλλογικότητά μας για δικό της όφελος και συναλλαγή.
Η αδιαφορία και η αποκοπή της εξουσίας από το σύνολο, καθρεφτίζει την δική μας ψευδαίσθηση αποκοπής και την αδιαφορία για το σύνολο του οποίου είμαστε μέλη και μέσα στο οποίο ζούμε.
Δεν είμαστε υπεύθυνοι για τον τομαρισμό που διέπει τις αποφάσεις του Βενιζέλου, του Σαμαρά, του Κουβέλη, ούτε μαζί τα φάγαμε, ούτε μαζί πουλάμε την χώρα.
Είμαστε υπεύθυνοι για τον δικό μας τομαρισμό που επέτρεψε σ’ αυτούς να αναδυθούν και να πάρουν την εξουσία.
Είμαστε υπεύθυνοι για τις φορές που κάναμε εμείς έκπτωση από τον εαυτό μας, που νοιώθοντας μείωση κι ανικανότητα δεχθήκαμε να επιλέξουμε με βάση προσωπική ανταλλαγή, όχι τον καλλίτερο για όλους, αλλά τον «επωφελέστερο» για μας. Δεν υπάρχει επιμέρους επωφελές! Σε μια συλλογική ευημερία έχουμε θέση όλοι!
Είμαστε υπεύθυνοι για το ότι εμείς θέλουμε να είμαστε παραπάνω από τους άλλους εις βάρος των άλλων.
Είμαστε υπεύθυνοι για την ακεραιότητά μας.
Όση έκπτωση κάνουμε στον εαυτό μας τόση είμαστε διατεθειμένοι να την αποδεχθούμε και στον περίγυρό μας. Και μετά κλαίμε για την αντιδημοκρατικότητα…
Είμαστε υπεύθυνοι για τον Εαυτό μας, ως αναπόσπαστα μέλη του συνόλου μας κι ό,τι συμβαίνει σε μας αντικατοπτρίζεται στο σύνολο, κι ό,τι αντιμετωπίζει το σύνολο έρχεται ως πρόκληση κάποια στιγμή και σε μας!
ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΠΟΚΟΜΜΕΝΟΙ ΟΠΩΣ ΝΟΜΙΖΟΥΜΕ.
Δυστυχώς αυτό το πράγμα δυσκολευόμαστε πολύ να το καταλάβουμε και να το αποδεχθούμε, και για αυτό το πιλοτικό πείραμα των μαζικών απολύσεων που ξεκίνησε στην ΕΡΤ, με πολλή φασαρία, μάλλον θα πετύχει και θα ανοίξει τους ασκούς για να συνεχίσουν και σε άλλους «non essential» οργανισμούς.
Η κατάσταση νομοτελειακά θα φθάσει, βέβαια, εκεί που πρέπει με την πτώση του καθεστώτος που θα καταρρεύσει επειδή κόβει τα χέρια και τα πόδια του μόνο του.
Το καθεστώς θα πέσει επειδή δεν θα μπορεί να εξυπηρετήσει τον εαυτό του, γιατί θα αδειάσει τον δημόσιο τομέα που είναι ο εκτελεστικός του βραχίονας.
Θα μπορούσε ο βραχίονας, όσο υπάρχει να του ρίξει μια ανάποδη σβουριχτή με μια συλλογική απεργία διαρκείας. (Όταν λέμε ΟΛΟΙ εννοούμε ΟΛΟΙ!)
Αλλά τα συνδικαλοβουστάσια κι η αποκοπή «εμείς οι εφοριακοί».. «εμείς οι τραπεζικοί»… «εμείς της ΕΡΤ»… «εμείς του Μετρό»… «εμείς»… «εμείς» κι οι άλλοι χώρια, δεν μας αφήνει να δράσουμε ως σύνολο.
Δεν πειράζει, το μάθημα θα επαναληφθεί μέχρι να μάθουμε, και η κατάσταση θα λυθεί από μόνη της, με μεγαλύτερη ταλαιπωρία, αφού δεν μπορούμε αλλιώς…
Αναρτήθηκε στης 22 Ιουνίου
πηγή
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου