για την Ελλάδα
που αμύνεται και αλλάζει.
Η πραγματικότητα απελευθερώνει!
Όταν ΔΕΝ ΧΑΡΙΖΕΣΑΙ στην ...
κρίση
και σ’ αυτούς που την προκάλεσαν
νοιάζεσαι να ξεπεραστεί και όχι να χειροτερέψει.
Αυτό κάνει –χωρίς υπερβολές- το άρθρο έκπληξη του BBC για την Ελλάδα.
Γράφει με τίτλο «Αχτίδες ελπίδας για την Ελλάδα», ο μόνιμος ανταποκριτής του BBC στην Αθήνα Mark Lowen αναλύοντας τις σκέψεις και τις εμπειρίες του σχετικά με την κατάσταση που διαμορφώνεται στη χώρα μας, στην αυγή του 2014.
Με συνεχείς συμβολικές αναφορές στην ομορφιά του φωτός της Αθήνας, ο δημοσιογράφος ξεκινάει το άρθρο του αναφέροντας ότι οι προβλέψεις για το 2014 για την ανάπτυξη και την ανεργία είναι επιτέλους θετικές, «με τους Έλληνες όμως να γνωρίζουν ότι υπάρχουν ακόμη πολύ δύσκολες μέρες μπροστά τους».
«Η εξάντληση των τεσσάρων χρόνων της κρίσης γίνεται χειρότερη, όμως η Ελλάδα προχωράει», γράφει, επισημαίνοντας κάτι που οι περισσότεροι στο εξωτερικό δεν αντιλαμβάνονται:«ακόμη και στην κορύφωση της κρίσης, όταν το Σύνταγμα καιγόταν από τις μολότοφ και τα δακρυγόνα, με τους βουλευτές να διαφωνούν με τις ώρες για τις νέες περικοπές, με τις Βρυξέλλες να συζητούν για το πώς μια χώρα μπορεί να φύγει από το ευρώ, ακόμη και τότε, αυτή η χώρα προχωρούσε». Πώς; «Τα μαγαζιά ήταν πάντα ανοιχτά, οι καφετέριες γεμάτες, τα γραφεία λειτουργούσαν, οι τουρίστες κατέφταναν».
Κι ενώ ο Mark Lowen αναγνωρίζει το εύρος και τις τραγικές συνέπειες της κρίσης (περικοπές, τεράστια ανεργία, ελλείψεις σε νοσοκομεία και σχολεία, αυτοκτονίες, θεαματική άνοδος της ακροδεξιάς) υπογραμμίζει ότι «η Ελλάδα λειτουργεί. Η κυβέρνηση δεν έχει πέσει και οι φετινές διαδηλώσεις ήταν πολύ λιγότερες σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια και σχεδόν καθόλου βίαιες».
Ο ανταποκριτής το εξηγεί αυτό λέγοντας ότι οι πολλές διαφορετικές πολιτικές τάσεις δεν μπορούν να ενωθούν για έναν κοινό σκοπό, ενώ του έκανε εντύπωση ότι σε μαθητική διαμαρτυρία άκουσε τα ίδια συνθήματα που ακούγονταν πριν από 40 χρόνια…
«Η σπουδαιότητα της ελληνικής οικογένειας έχει προστατέψει πάρα πολλούς. Και οι άνθρωποι εδώ αγαπούν τη ζωή: ακόμη κι αν κάποιοι δεν έχουν ούτε τα απαραίτητα, ακόμη απολαμβάνουν το κλίμα, τη φυσική ομορφιά και τον πολιτισμό της χώρας», εξηγεί, φτάνοντας όμως και στο συμπέρασμα ότι «υπάρχει ένα μεγάλο ποσοστό ανθρώπων που σιωπηρά υποστηρίζουν ότι συμβαίνει»…
Ο δημοσιογράφος επικαλείται τη συνομιλία του με έναν δικηγόρο, ο οποίος του είπε ότι «η κρίση αλλάζει την Ελλάδα προς το καλύτερο. Το δημόσιο, των πολλών αργόσχολων χωρίς προσόντα μεταμορφώνεται. Οι Ελλήνες μαθαίνουν να ζουν με ότι διαθέτουν. Η φοροδιαφυγή δεν είναι πια αποδεκτή. Μια νέα κουλτούρα αλληλεγγύης δημιουργείται, ένα αίσθημα ότι το περνάμε όλοι μαζί αυτό». Και όλα αυτά, όπως εξήγησε ο δικηγόρος στον δημοσιογράφο είναι «μια επώδυνη διαδικασία αλλά απαραίτητη».
Ο Mark Lowen, χρησιμοποιώντας συμβολικά τα πέντε στάδια της θλίψης, (άρνηση, θυμός, διαπραγμάτευση, κατάθλιψη και αποδοχή) θεωρεί ότι ίσως η χώρα μας να οδεύει πια προς το τελευταίο στάδιο, αυτό της αποδοχής.
«Πλέον συναντώ πολλούς ανθρώπους οι οποίοι αν είχαν να διαλέξουν μεταξύ του 2004, όταν η Ελλάδα διοργάνωνε τους Ολυμπιακούς, γινόταν πρωταθλήτρια Ευρώπης στο ποδόσφαιρο, ένιωθε πλούσια και του σήμερα, θα προτιμούσαν το δεύτερο. Αντιλαμβάνονται πια ότι η κατάσταση στη χώρα πριν από την κρίση ήταν μια ψευδαίσθηση. Ήταν ένα πάρτυ που απλά έπρεπε να τελειώσει», αναφέρει χαρακτηριστικά.
Και το άρθρο κλείνει ως εξής: «Στα χαρτιά, τα νούμερα φαίνονται καλύτερα και η κυβέρνηση λέει ότι τα χειρότερα πέρασαν, η ύφεση θα τελειώσει και η ανεργία θα αρχίσει να πέφτει. Όμως, ενώ ακόμη 12 πολύ δύσκολοι μήνες τελειώνουν για την Ελλάδα, κανείς δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα αν το εκπληκτικό φως του ηλιοβασιλέματος της Αθήνας σηματοδοτεί αχτίδες ελπίδας»…
Αναρτήθηκε στης 24 Δεκεμβρίου 2013
πηγή
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου