χρονικής συγκυρίας, του πολιτικού κλίματος και, κυρίως και πρωτίστως, της σύνθεσης των παρευρισκομένων.
Πρόκειται για τη μυστική συνάντηση του πρώην πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή με τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης και πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξη Τσίπρα, που πραγματοποιήθηκε, σύμφωνα με πληροφορίες των «Επικαίρων», στο διαμέρισμα του κ. Καραμανλή στο Λυκαβηττό. Η συνάντηση, που έγινε γνωστή μόνο σ’ έναν πολύ στενό κύκλο συνεργατών των κ.κ. Καραμανλή και Τσίπρα, ήταν το αποτέλεσμα ενός «διαύλου επικοινωνίας» που εδώ κι ένα χρόνο έχει ανοίξει μεταξύ των δύο, ιδιαίτερα έπειτα από την παρουσία και την ομιλία του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ στο Ίδρυμα Κωνσταντίνος Γ. Καραμανλής. Πληροφορίες των «Επικαίρων» αναφέρουν, άλλωστε, ότι ο πρώην πρωθυπουργός αλλά και ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ είχαν συχνά την ευκαιρία όλο το προηγούμενο διάστημα να συνομιλήσουν για λίγα λεπτά στους διαδρόμους της Βουλής, ενώ ο κ. Καραμανλής φέρεται να είναι εκείνος που πήρε την πρωτοβουλία της συνάντησης σε τηλεφωνική επικοινωνία του με τον κ. Τσίπρα.
Συνομιλητές του πρώην πρωθυπουργού μεταφέρουν ότι ο κ. Καραμανλής διατυπώνει πλέον πολύ έντονα την ανησυχία του για την πορεία της χώρας κι αυτή ακριβώς η ανάλυση του, όπως την εκφράζει στους συνομιλητές του, δεν συνδέεται κατ’ ανάγκην με την κυβερνητική πολιτική, αλλά κυρίως με τις εξελίξεις στην Ευρώπη και την απόλυτη κυριαρχία της γερμανικής πολιτικής οπτικής για την προοπτική του ευρωπαϊκού οικοδομήματος. Αυτές ακριβώς τις απόψεις φέρεται να επανέλαβε και στον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ στην κατ’ ιδίαν συνάντηση τους με αφορμή την υποψηφιότητα του κ. Τσίπρα για την προεδρία της Κομισιόν. Και είναι αξιοσημείωτο ότι, παρά το γεγονός ότι δεν συμφώνησε απολύτως, όπως αναφέρουν αξιόπιστες πηγές, με την ανάλυση του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ για την «επόμενη μέρα» στη χώρα και την κριτική του για την πολιτική που ακολουθεί η κυβέρνηση, φέρεται να μοιράστηκε με τον κ. Τσίπρα την ανησυχία του για τη μετεξέλιξη της Ενωμένης Ευρώπης σε «Γερμανική Ευρώπη».
Πληροφορίες των «Επικαίρων» αναφέρουν ότι ο πρώην πρωθυπουργός ήταν απόλυτος στη θέση του ότι δεν προτίθεται να συγκρουστεί με την κυβέρνηση και προσωπικά με τον πρωθυπουργό, καθώς εκτιμά ότι οποιαδήποτε κίνηση εις βάρος του κ. Σαμαρά «θα προκαλούσε ζημιά στη Νέα Δημοκρατία».
Παράμετροι
Με δεδομένο ότι οι πληροφορίες για το ακριβές περιεχόμενο της συνομιλίας των δυο είναι περιορισμένες, αξίζει να επισημανθούν δύο ακόμα παράμετροι:
• Η έντονη φημολογία που φέρει τους κ.κ. Καραμανλή και Τσίπρα να πραγματοποίησαν πριν από ένα μήνα μία ακόμα συνάντηση. Φημολογία που ενισχύθηκε από αναφορά που φέρεται να έκανε ο κ. Τσίπρας σε συνομιλία με συνεργάτες του για την απόφαση του να μην παραστεί στην εκδήλωση για την επίσημη έναρξη της Ελληνικής Προεδρίας στην ΕΕ, λέγοντας, σύμφωνα με πληροφορίες, ότι θα απουσιάσει και ο πρώην πρωθυπουργός.
Η δεύτερη αυτή συνάντηση δεν επιβεβαιώνεται μέχρι στιγμής.
• Η εκτίμηση που επικρατεί στην Κουμουνδούρου, ότι ο κ. Καραμανλής δεν προτίθεται να αποστρατευτεί πολιτικά και ότι «ενδεχομένως ενδιαφέρεται για την Προεδρία της Δημοκρατίας με τη λήξη της θητείας του Κάρολου Παπούλια».
Παρά το γεγονός ότι η συνάντηση του πρώην πρωθυπουργού και του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης δημιουργεί εντυπώσεις και επιδέχεται ερμηνειών, πιθανόν και μεγαλύτερων από εκείνες που δικαιολογεί το περιεχόμενο της κατ’ ιδίαν συνομιλίας τους, είναι αξιοσημείωτο ότι ο δίαυλος επικοινωνίας των δύο παραμένει ανοιχτός σε μια περίοδο αβεβαιότητας και ρευστότητας στο πολιτικό σκηνικό. Σε μια χρονική συγκυρία κατά την οποία το πολεμικό κλίμα επικυριαρχεί στην αντιπαράθεση Μεγάρου Μαξίμου και Κουμουνδούρου, τα ευρήματα δημοσκοπήσεων για τις τάσεις που διαμορφώνονται στην κοινή γνώμη εμφανίζουν ένα όχι αμελητέο τμήμα της ελληνικής κοινωνίας να προκρίνει ως κυβερνητική λύση τη δημιουργία ενός «μεγάλου συνασπισμού» μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ. Σενάριο που εδώ και αρκετό διάστημα διατυπώνεται από στελέχη του «καραμανλικού» μπλοκ αλλά και από άλλους παράγοντες της ΝΔ, που εμφανίζονται να αμφισβητούν τη στρατηγική της σκληρής σύγκρουσης με τον ΣΥΡΙΖΑ, διαφωνούν με τη ρητορική «των δύο άκρων» και υποστηρίζουν ότι κυβερνητική πλειοψηφία μπορεί να σχηματιστεί την επόμενη μέρα των εκλογών με τη συνεργασία των δύο κομμάτων.
Αυτή ακριβώς η ανάλυση πάντως, πέραν των όποιων επιμέρους διαφοροποιήσεων, δημιουργεί έντονο εκνευρισμό στα ηγετικά κλιμάκια της ΝΔ αλλά και του ΣΥΡΙΖΑ. Ο κ. Σαμαράς, ο οποίος, μάλιστα, φέρεται έντονα ενοχλημένος από στελέχη του κόμματος του που διατυπώνουν ανοιχτά παρόμοιες απόψεις, εκτιμά, σύμφωνα με πληροφορίες, ότι με αυτό τον τρόπο ακυρώνεται προκαταβολικά η στρατηγική του για το επόμενο διάστημα και περιορίζονται τα περιθώρια ελιγμών του.
Ανάλογη είναι η ενόχληση για τα σενάρια περί «ιστορικού συμβιβασμού» και συνεργασίας του ΣΥΡΙΖΑ με τη ΝΔ και στην Κουμουνδούρου, καθώς η εκτίμηση που κυριαρχεί στα ηγετικά κλιμάκια είναι ότι αυτού του είδους οι απόψεις δυσφημούν τη στρατηγική του κόμματος και πλήττουν την αξιοπιστία της επιχειρηματολογίας του.
Σε κάθε περίπτωση κι ανεξαρτήτως της διαφορετικής οπτικής με την οποία αντιμετωπίζουν οι ηγεσίες των δύο κομμάτων την εθνική ανάγκη άρσης του αδιεξόδου για τη χώρα και απεγκλωβισμού της από τα Μνημόνια των δανειστών, η εντεινόμενη αδιαλλαξία της τρόικας αλλά και το ενδεχόμενο χρονικής παράτασης για την ασφυκτική εποπτεία των δανειστών υποχρεώνουν τόσο τον πρωθυπουργό όσο και τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης σε επανασχεδιασμό της στρατηγικής τους.
Πολιτικά αποθέματα
Η τρόικα έχει παγιδεύσει την όποια επόμενη μέρα, όποιοι κι αν είναι οι πρωταγωνιστές της. Πολλώ δε μάλλον που το ρευστό πολιτικό σκηνικό εξαντλεί τα πολιτικά αποθέματα της κυβέρνησης και ταυτόχρονα όσο παρατείνεται το χρονικό διάστημα έως την προκήρυξη των εκλογών αποδυναμώνει την αντιμνημονιακή ρητορική του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό ακριβώς το τοπίο κινούμενης άμμου στην πολιτική ζωή της χώρας συντελεί στην περαιτέρω ρευστοποίηση κομματικών σχηματισμών που κινούνται πέριξ των δύο «μονομάχων», ενώ εντείνει το ενδιαφέρον πολιτικών παραγόντων που δεν μετέχουν πλέον ενεργά στην πολιτική για επαναδραστηριοποίηση τους. Δεν είναι, μάλιστα, τυχαίο ότι πέριξ πρώην πρωθυπουργών εμφανίζονται πρόσωπα από το παρελθόν να μιλούν εξ ονόματος τους ή να επιχειρούν να επαναπροσδιοριστούν σε αυτό το τοπίο απόλυτης αβεβαιότητας για την επόμενη μέρα στην πολιτική ζωή της χώρας.
Η κίνηση των «58», που απειλεί τη συνοχή του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ, βρίσκεται στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος τόσο του Μεγάρου Μαξίμου όσο και της Κουμουνδούρου. Κυρίως εν αναμονή των επιδόσεων της στην κάλπη των ευρωεκλογών και με το ερώτημα αν δύναται να επαναδιατάξει συμμαχίες στο χώρο της Κεντροαριστεράς, στερώντας ποσοστά από τον ΣΥΡΙΖΑ. Αν και αυτοί οι οποίοι έχουν πρόβλημα από την παρουσία των «58» είναι το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ.
Δεν φαίνεται, πάντως, οι «58» να κομίζουν κάτι νέο στην πολιτική σκηνή, ούτε σε επίπεδο προσώπων ούτε σε επίπεδο ιδεών. Περισσότερο σε αναζήτηση ρόλου «χρήσιμου» συμπληρώματος σε μια εισέτι αδιευκρίνιστη «επόμενη μέρα» παραπέμπουν.
Εν τω μεταξύ, αν και συνισταμένη όλων των μετρήσεων αποτελεί το ότι ο ΣΥΡΙΖΑ στην παρούσα φάση είναι αναμφισβήτητα πρώτο κόμμα, ρεύμα αυτοδυναμίας της Κουμουνδούρου αυτή τη στιγμή δεν διαφαίνεται – αυτό μπορεί να αλλάξει άρδην το επόμενο διάστημα, ιδιαίτερα αν συνεχιστούν τα μέτρα.
Αυτοί ακριβώς οι εύθραυστοι δημοσκοπικοί συσχετισμοί φαίνεται ότι οδηγούν ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ σε αναζήτηση νέου κύκλου πιθανών «συνομιλητών», με το βλέμμα στραμμένο στον όποιο μετεκλογικό ορίζοντα.
πηγή
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου