Η ψευδαίσθηση της ηθικής ανωτερότητας της προόδου εμποδίζει πολλούς δυτικούς από το να δουν τι ακριβώς συμβαίνει...
στην Ουκρανία.
Συμβαίνει το απολύτως αναμενόμενο: Η Ουκρανία αποτελεί την απόλυτη κόκκινη γραμμή για τη Ρωσία.
Μετά τις θλιβερές υποκινήσεις Γερμανών και κυρίως των Αμερικάνων που εδώ και δεκαετίες έχουν αντιληφθεί ότι οι πόλεμοι που γίνονται με τα χρήματα στο όνομα των ιδεών είναι πολύ φθηνότεροι και συχνά εξίσου αποτελεσματικοί με αυτούς που γίνονται με τα όπλα, η Ρωσία είναι καταδικασμένη να απαντήσει.
Καραδοκεί τη στιγμή που η νέα κυβέρνηση ή έστω η νεοναζιστική συνιστώσα της ή κάποια από τα άλλα εθνωτικά τμήματα του πληθυσμού θα προκαλέσουν αιματηρό επεισόδιο σε βάρος ρωσικών ή ρωσόφιλων τμημάτων του πληθυσμού, δίνοντας της το μίνιμουμ της «νομιμοποίησης» για να εισβάλει στην Ουκρανία όπως έκανε και στην Γεωργία το 2008.
Το μέλλον της Ουκρανίας είναι μελανό. Από τη μία πλευρά αντιμετωπίζει το φάσμα της οικονομικής καταστροφής στα χέρια του ΔΝΤ και από την άλλη το ενδεχόμενο όχι μόνο ενός εθνικού διχασμού αλλά μιας διχοτόμησης.
Η Ουκρανία είναι πλέον το τόπι σε ένα διεθνές παιχνίδι δίχως κανόνες, ένα παιχνίδι που κανείς δεν ξέρει που θα καταλήξει.
Το μήνυμα του υπουργού εξωτερικών John Kerry προς τους Ρώσους που πλέον βρίσκονται σε πολεμική επιφυλακή, ήταν σαφές: Παρά ότι δήλωνε ότι η αμερικανορωσική διπλωματία για την Ουκρανία δεν είναι το Ρόκι 4 και ότι ελπίζει η Ρωσία να μην βλέπει τις εξελίξεις μέσα από ένα ψυχροπολεμικό πρίσμα, το ζουμί του μηνύματος Kerry βρίσκεται αλλού: «Θα ήταν πολύ δύσκολο για μένα να καταλάβω πως η Ρωσία θα συμφιλίωνε τη θέση της στη Λιβύη, τη θέση της στη Συρία, τις προειδοποιήσεις της κατά παρεμβάσεων σε άλλη χώρα και έπειτα να μην σεβαστεί την εθνική κυριαρχία της Ουκρανίας και τη βούληση των ανθρώπων εκεί» τόνισε ο Kerry με μια λογική αντιποίνων που θυμίζει μια ευγενικά υπαινικτική διατύπωση που θυμίζει την ψυχροπολεμική ρητορική.
Με την Ουκρανία τελειώνει μια φάση ενός σχεδιασμού και ξεκινά μια άλλη φάση, πολύ πιο επικίνδυνη.
Ο γεωπολιτικός χάρτης μας επιτρέπει πλέον να νιώθουμε πλήρως δικαιωμένοι για τις θέσεις που έχουμε αναπτύξει κατά το παρελθόν.
Αυτό που ξεκίνησε ως η πρώτη πράξη για την παγκόσμια αμερικανική κυριαρχία επί εποχής των τρελών του επιτελείου Bush Jr με τις εισβολές στο Αφγανιστάν και στο Ιράκ, επί εποχής Ομπάμα και μετά την πλήρη αποτυχία του δόγματος της κυριαρχίας πλήρους φάσματος επέστρεψε στο δόγμα Brzezinski. Οι αμερικάνοι δημιουργούν ζώνες «πυρασφάλειας» για να περιορίσουν τους μεγάλους αντιζήλους τους, την Κίνα και τη Ρωσία.
Δημιουργήσαν χάος σε όλη τη μέση Ανατολή (για να καταλάβετε τις πρακτικές, σας προτείνω να διαβάστε το πληρέστερο άρθρο για τις πρακτικές του διεθνούς παράγοντα πχ στη Λιβύη στο δεύτερο μέρος της παραπομπής) υποστηρίζοντας τους εξτρεμιστές μουσουλμάνους για να ανατρέψουν τα κοσμικά καθεστώτα.
Εξήγαγαν την οικονομική τους κρίση στην Ευρώπη χρησιμοποιώντας ως Δούρειο Ίππο την Ελλάδα, όχι μόνο για να εκτονώσουν τη δική τους οικονομική κρίση που ήταν εν μέρει (ας μας επιτραπεί η νεολογισμός) η οικονομική κρίση της φούσκας των παραγώγων αλλά και για να σφυρηλατήσουν ένα νέο φεντεραλιστικό εταίρο και να παγιώσουν την διατλαντική συμμαχία με ηγέτιδα ευρωπαϊκή δύναμη τη Γερμανία, ενός αδύναμου ηγεμόνα υπό τη στρατιωτική κηδεμονία του ΝΑΤΟ. Για να μην απογαλακτιστεί η Γερμανία από την αμερικανική κηδεμονία, οι Αμερικάνοι κράδαιναν το όπλο του εκβιασμού της διάλυσης του Ευρώ ενώ για οικονομική τυράκι στη γεωπολιτική φάκα χρησιμοποίησαν την υπό διαπραγμάτευση εμπορική συμφωνία TTIP.
Όπως γράφαμε κατά το παρελθόν, η ευρωπαϊκή κρίση δεν ήταν ασύνδετη από την κρίση της Μέσης Ανατολής.
Και τώρα οι αμερικάνοι κινούν το τελευταίο πιόνι της κίνησης τους, την Ουκρανία, ανεβάζοντας τα στοιχήματα σε παράλογο σημείο ρίχνοντας λάδι στη φωτιά και δημιουργώντας τις συνθήκες για διεθνή επέκταση της Ουκρανικής κρίσης.
Ρίξτε μια ματιά στο γεωπολιτικό χάρτη και δείτε νοητά τη ζώνη στραγγαλισμού που έχουν δημιουργήσει οι ΗΠΑ και οι συμμάχοι τους και θα καταλάβετε το προφανές. Οι μέχρι και πρόσφατα παντοκράτορες, οι αμερικάνοι, εξάγουν τις αδυναμίες τους αλλού και κατουρούν έγχρωμες επαναστάσεις για να μαρκάρουν το διατλαντικό τους ζωτικό χώρο και να απομονώσουν τους αντιπάλους τους.
Η αδυναμία σου είναι η δύναμη μου. Αυτό είναι το δίδαγμα του Β Παγκοσμίου Πολέμου που ανάδειξε τις ΗΠΑ σε υπερδύναμη και αυτό ακολουθούν και σήμερα δημιουργώντας όμως αυτή τη φορά συνθήκες που μοιάζουν με την προπολεμική περίοδο.
Όταν οι δυτικοί πληθυσμοί πανηγύριζαν με εγκληματική αφέλεια την αραβική άνοιξη εμείς κραυγάζαμε όχι από φιλικά συναισθήματα προς τις αραβικές κοσμικές απολυταρχίες αλλά γιατί καταλαβαίναμε το ευρύτερο παιχνίδι τω ν αμερικανών και των συμμάχων.
Και συνεχίσαμε να κραυγάζουμε για τα βρώμικα παιχνίδια της Παγκόσμιας Τρομοκρατορείας παρότι για κάποιο παράδοξο λόγο ήμασταν φωνή βοώντος εν τη ερήμω.
Σήμερα, τα πράγματα έχουν καταστεί προφανή και αυτό φαίνεται από τις κινήσεις όλων των μεγάλων παιχτών.
Η Κίνα, προετοιμαζόμενη για τα χειρότερα αλλάζει το οικονομικό της μοντέλο και το ακραίο εξαγωγικό προφίλ της στρέφεται προς την εσωτερική κατανάλωση.
Και στην Ελλάδα, τη χώρα που οι υποδομές της συνεχώς καταστρέφονται, τη χώρα υπό διεθνή κηδεμονία, τη χώρα που ο ενεργειακός της χάρτης διαμοιράζεται σε διεθνή συμφέροντα, τη χώρα που δέχεται αδιαμαρτύρητα το κόντεμα του ελληνισμού με την Κυπριακή Δημοκρατία να αποτελεί υπό εξαφάνιση είδος, σε αυτή την Ελλάδα των λωτοφάγων και των τυχοδιωκτών, μιλάνε για αισιοδοξία για τα νούμερα του τουρισμού που θα μας έρθουν το καλοκαίρι.
Εκτός και αν μαρτυρήσουμε κάποιο θρίαμβο της διεθνούς διπλωματίας, οι εξελίξεις παγκοσμίως θα είναι ζοφερές. Και θα συρθούμε πειθήνια από αυτές όπως πάντα.
Σε αυτές τις συνθήκες η αυτονομία και η αυτάρκεια δεν αποτελούν κάποιο σύνθημα πολιτικής σκοπιμότητας, αλλά μέτρα για τη διασφάλιση της επιβίωσης του ελληνικού πληθυσμού σε ένα παγκόσμια επιδεινούμενο περιβάλλον.
πηγή
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου