«Όταν η ζωή σε βάζει απέναντι σε μια σκληρή κατάσταση, μη λες ΓΙΑΤΙ ΕΜΕΝΑ; Απλά πες ΔΟΚΙΜΑΣΕ ΜΕ!» Η ιστορία της Γιώτας

Ονομάζομαι Γιώτα και κατάγομαι από την Κύπρο. 

Διαγνώστηκα και εγώ με καρκίνο μαστού στην ηλικία των 33 χρόνων (Νοέμβριος 2011). Θυμάμαι σαν να ήταν χθες!
Όλα περνάνε από ....
μπροστά μου σαν μαυρόασπρη κινηματογραφική ταινία! ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΣ ΟΧΙ! Τα σημάδια είναι ακόμη εκεί στο σώμα σου, στην ψυχή σου, βαθιά μέσα στην καρδιά σου και θα σε ακολουθούν για μια ζωή. 

Η μεγαλύτερη ικανοποίηση και ευτυχία όμως είναι ότι πολέμησα με θάρρος και κέρδισα ένα πολύ «κακό και άτακτο φιλαράκι»! 

Θυμάμαι είχα προσέξει για μήνες ότι από την θηλή του αριστερού μου μαστού έβγαζε ένα άσπρο υγρό! Το είχα αναφέρει στο γυναικολόγου μου και μου είχε πει ότι είναι σύνηθες μετά από μία γέννα, (Έχω ένα μικρό κοριτσάκι 6 χρόνων τώρα). Αυτό που μου είχε πει με προβλημάτισε, δεν γίνετε να βγάζω ακόμη υγρό (γάλα) από την θηλή μετά από τόσα χρόνια, αλλά εμπιστεύτηκα τον γιατρό μου. Το καλοκαίρι του 2011 είχα αισθανθεί μια ενόχληση στον αριστερό μαστό. Έκανα αυτοεξέταση και ανακάλυψα ότι έβρισκα κάτι μικρό και σκληρό. Είπα να περάσει το καλοκαίρι και να κλείσω ξανά ραντεβού στον γυναικολόγο μου!

Μετά από καθυστέρηση τον Οκτώβριο πήγα ξανά στον γυναικολόγο και το ανάφερα εκτός από την έκκριση υγρού που συνεχίζει να υπάρχει, ανακάλυψα και κάτι άλλο σαν μικρό κουβαράκι! Μετά από την εξέταση που μου έκανε και ο γιατρός, πράγματι κάτι υπήρχε στο αριστερό στήθος! Μου έκλεισε την ίδια μέρα ραντεβού για περαιτέρω εξέταση σε κάποιο ειδικό! Εκεί η εξέταση έδειξε ότι υπήρχε ένα μικρό οζίδιο πίσω από τον αριστερό μαστό του οποίου έπρεπε να γίνουν όλες οι απαραίτητες εξετάσεις και βιοψίες για να μάθουμε τι ήταν! 

Έτσι κι έγινε, πήγα σε ένα 2ο εξειδικευμένο γιατρό, αφού αρχικά είχα πάει σε ένα άλλο γενικό χειρούργο, ο οποίος δεν ήταν εξειδικευμένος στον τομέα της ογκολογίας και του καρκίνου του μαστού, ο οποίος με είχε εγχειρήσει άρον άρον και είχε αφαιρέσει ένα κομμάτι από το οζίδιο για να γίνει βιοψία, όπου τα αποτελέσματα είχαν δείξει ότι έχω καρκίνο στον αριστερό μαστό (από αυτόν έμαθα ότι έχω καρκίνο), ο οποίος ήταν άσχετος επί του θέματος εντελώς και από μαθήματα ψυχολογίας ΜΗΔΕΝ (μου είχε πει ότι θα πρέπει να αφαιρεθεί το στήθος μου πρώτα και μετά θα ακολουθήσουν χημειοθεραπείες και ακτινοβολίες για να καταστραφούν όλα τα καρκινικά κύτταρα και…ΌΛΟ αυτό μου το είχε παρουσιάσει σαν ένα Μεγάλο Γολγοθά που θα τον περάσω με χίλια εμπόδια και δυσκολίες, ότι με αυτά που θα μου συμβούν και θα περάσω, θα παρακαλάω να πεθάνω παρά να περάσω όλο αυτό το μαρτύριο και ότι για 1,5 χρόνο θα είμαι μια ζωντανή νεκρή που θα παλεύει για την ζωή της!Αλλά όταν θα τελειώσουν όλα αυτά θα είσαι μια χαρά και θα συνεχίσεις την ζωή σου κανονικά!)

Ειλικρινά δεν πίστευα τι άκουγαν τα αυτιά μου! Μέχρι να φύγουμε από εκείνον τον «βασανιστή ψυχών γιατρό», (έτσι μόνο μπορώ να τον ονομάσω), εγώ και ο σύζυγος μου γίναμε 2 ερείπια που δεν μπορούσαν να μιλήσουν, να αισθανθούν να περπατήσουν, τόσο χάλια ψυχολογία μας δημιούργησε αυτός ο άνθρωπος. Κλαίγαμε και οι 2 σαν μικρά μώρα, δεν ξέραμε, πρώτη φορά ακούγαμε και θα ζούσαμε από πολύ κοντά την λέξη καρκίνος.

Ο δεύτερος γιατρός που επισκέφτηκα ήταν ειδικευμένος στον καρκίνο του μαστού και στην ογκολογία. Έκανα επίσκεψη κοντά του, μου εξήγησε απλά και ήρεμα και το πρώτο πράγμα που μου είπε θυμάμαι τα λόγια του ήταν: «Γιώτα μου το σίγουρο είναι ότι ΔΕΝ θα πεθάνεις από αυτό το πράγμα θα ζήσεις ΧΙΛΙΑ χρόνια!» (ξέρετε πόσο ανακουφίστηκα και ηρέμησα όταν το άκουσα αυτό;) και συνέχισε ότι δυστυχώς το στήθος δεν το σώζουμε λόγο του ότι έχει ήδη «πειραχτεί» από τον προηγούμενο γιατρό, αλλά επίσης βρέθηκαν και κάποιοι λεμφαδένες στην μασχάλη επηρεασμένοι, οι οποίοι και πρέπει να αφαιρεθούν, oπότε και θα πρέπει να προχωρήσουμε στην μαστεκτομή!

Μπήκα στο χειρουργείο με 2 μαστούς και βγήκα με έναν! Σαν την Αμαζόνα μοιάζω, έλεγα. Δεν μπορεί να καταλάβει κανείς το αίσθημα και την ψυχολογία να σου λείπει ο ένας σου μαστός! Ευτυχώς ο σύζυγος μου αγάπησε εκείνο το σημάδι εκείνο το… κενό.

Προχώρησα στις χημειοθεραπείες και ακτινοθεραπείες για 1,5 χρόνο. Τα μαλλιά μου είχαν αρχίσει να πέφτουν από την 2η χημειοθεραπεία. Είχα πολύ μακριά πλούσια, δυνατά και όμορφα μαλλιά. Είχα μεγάλη εμμονή με τα μαλλιά μου, τα περιποιόμουνα πάρα πολύ. Την μέρα που είδα τις πρώτες μεγάλες τούφες να μένουν στα χέρια μου, έπαθα σοκ! Ξέσπασα σε κλάματα και τα έβαλα με τον Θεό. Γιατί έλεγα γιατί σε μένα, σε τι έφταιξα τι έκανα για να τα περνώ όλα αυτά!

Για να μην έχω αυτήν την καθημερινή ψυχολογική βία με το χάσιμο των μαλλιών μου, έβαλα τον σύζυγο μου να μου ξυρίσει το κεφάλι! Θυμάμαι εκείνη την μέρα με είχε δει η μικρή μου κόρη (εκείνον τον καιρό ήταν 3,5 χρόνων), δεν είχα ποτέ κρυφτεί από την κόρη μου και της είχα εξηγήσει (όσα μπορούσε να καταλάβει ένα μικρό παιδάκι) τι είχε συμβεί στην μαμά.

Ευτυχώς δεν δημιουργήθηκε κανένα πρόβλημα με την ψυχολογία της μικρής! Το μόνο που έλεγε όταν έβλεπε το σημάδι της μαστεκτομής μου: «Μαμά μου κοίτα, ένα Μεγάλο Χαμόγελο!!!» καθώς και για το ξυρισμένο μου κεφάλι έλεγε «Τώρα έχω 2 μπαμπάδες…».

Ο καιρός περνούσε, οι χημειοθεραπείες συνεχίζονταν, τα ξεσπάσματα πάρα πολλά, κούραση, αδυναμία, πόνο και κλάμα, όλα αυτά υπήρχαν στον μενού της πορείας μου! Έκλαψα μόνη μου πάρα πολλές φορές, αλλά ποτέ μου μπροστά στους δικούς μου! Είχα την ψυχολογική στήριξη από όλους, τον σύζυγο μου, τους γονείς μου, τους συγγενείς μου, τους συνάδελφους και γνωστούς. Ποτέ δεν με άφησαν να νιώσω μόνη ή να πέσω ψυχολογικά εκτός από μερικά ξεσπάσματα που κάποτε χρειάζονταν!

Περισσότερη δύναμη όμως έπαιρνα από την μικρή μου κόρη, την έβλεπα καθημερινά να μου χαμογέλα, να με αγκαλιάζει σφικτά, να με φιλά, να μου ψιθυρίζει στο αυτί πόσο με λατρεύει και ποσό μ’ αγαπά, που μου έφτιαχνε μικρές ζωγραφιές με τον δικό της καλλιτεχνικό τρόπο και μου τις αφιέρωνε αποκλειστικά σε μένα!

Πως μπορώ να ΜΗΝ παλέψω, πως μπορώ να ΜΗΝ είμαι Δυνατή όταν βλέπω αυτά τα 2 υπέροχα ματάκια να λάμπουν από ευτυχία και αγάπη για την μανούλα της; Δεν έκανα και ούτε θα κάνω την χάρη κανενός «κυρίου» να μου πάρει αυτές τις όμορφες και ευτυχισμένες στιγμές που ζω και θα ζήσω ακόμα να απολαμβάνω για πολλά χρόνια ακόμα!

Είμαι περήφανη γιατί πολέμησα ένα θηρίο, είμαι δυνατή γιατί έπρεπε να είμαι, είμαι ευτυχισμένη γιατί από εμπειρία μου έγινα άλλος άνθρωπος, έμαθα πολλά που δεν ήξερα και δεν πίστευα, στέκομαι στο ύψος μου και προχωρώ!!! Όταν η ζωή σε βάζει απέναντι σε μια σκληρή κατάσταση, μη λες ΓΙΑΤΙ ΕΜΕΝΑ; Απλά πες ΔΟΚΙΜΑΣΕ ΜΕ!

πηγή