τέλος της υπερχιλιετούς Βυζαντινής Αυτοκρατορίας.
Οι θρύλοι και οι μύθοι που περιγράφουν τις τελευταίες ώρες πριν την Άλωση έχουν όλοι ένα κοινό χαρακτηριστικό. Το σταμάτημα του χρόνου.
Στην Ήπειρο η λαϊκή δοξασία αναφέρει ότι ένα πουλί έφερε την αναγγελία της πτώσης της Πόλης σε μια ομάδα βοσκών που πότιζαν τα κοπάδια τους στο ποτάμι. Στο άκουσμα της είδησης τα νερά του ποταμιού σταμάτησαν να κυλάνε.
Η παράδοση αναφέρει ότι ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος είχε διατάξει τη μεταφορά της Αγίας Τράπεζας της Αγίας Σοφίας αλλά και άλλων κειμηλίων προκειμένου να μην πέσουν στα χέρια των Τούρκων. Τη μεταφορά είχαν αναλάβει τρία ενετικά καράβια, ένα εκ των οποίων, αυτό που μετέφερε την Αγία Τράπεζα βυθίστηκε στα νερά του Βοσπόρου στην περιοχή του Μαρμαρά. Στο σημείο αυτό, αναφέρει ο μύθος τα νερά της θάλασσας είναι πάντοτε ήρεμα και γαλήνια, ασχέτως με τις καιρικές συνθήκες που επικρατούν στην γύρω περιοχή. Όπως αναφέρεται μάλιστα το σημείο αυτό μετακινείται πλησιάζοντας την Πόλη και σύμφωνα με την προφητεία η Αγία Τράπεζα θα φθάσει και πάλι στο ναό για να τελεστεί η θεία λειτουργία που διεκόπη όταν εισέβαλαν στην πόλη οι Τούρκοι.
Η τελευταία Λειτουργιά στην Αγιά Σοφιά
Τη στιγμή της εισόδου των κατακτητών στην Αγιά Σοφιά, σύμφωνα με το Μύθο τελούνταν η Θεία Λειτουργία. Ο ιερέας βλέποντας τους Τούρκους να εισβάλουν στο Ναό και θέλοντας να σώσει από τη βεβήλωση τον ιερό άρτο και το πολύτιμο Αίμα του Χριστού, ανέβηκε στον άμβωνα κρατώντας το Άγιο Δισκοπότηρο κι εξαφανίστηκε από μια μικρή πόρτα. Την έκλεισε πίσω του, αλλά οι Τούρκοι τον είχαν δει κι έτρεξαν να τον προφτάσουν. Φθάνοτνας στο σημείο που θα έπρεπε να βρίσκεται η πόρτα, ξαφνιάστηκαν γιατί δεν είδαν παρά μόνο μια γυμνή, λεία επιφάνεια χωρίς το παραμικρό σημάδι ανοίγματος. Αγριεμένοι, προσπάθησαν να γκρεμίσουν τον τοίχο, αλλά έσπασαν τα όπλα τους, χωρίς να καταφέρουν τίποτε!
- Ας φέρουν τους χτίστες του στρατού μας, αποφάσισε ο Σουλτάνος. Έτσι θα δούμε τι είναι πίσω απ’ αυτόν τον τοίχο.
Οι χτίστες ήρθαν με τα εργαλεία τους κι άρχισαν να χτυπούν τον τοίχο. Παρ’ όλες τους τις προσπάθειες όμως, δεν μπόρεσαν ούτε να τον τρυπήσουν κι ομολόγησαν πως σίγουρα υπήρχε κάποιο τεχνικό μέσο, που τους ήταν άγνωστο.
-Είστε ανίκανοι, φώναξε καταθυμωμένος ο Σουλτάνος και θα τιμωρηθείτε! Να φέρουν βυζαντινούς χτίστες!
Τότε έφεραν βιαστικά όσους μπόρεσαν και απειλώντας τους με θάνατο, τους πρόσταζαν να ρίξουν αυτόν τον τοίχο! Μα, ούτε κι αυτοί δεν τα κατάφεραν!
Σύμφωνα με το θρύλο, όλους αυτούς τους αιώνες, ο ιερέας αγρυπνεί, σφίγγοντας το δισκοπότηρο και όταν ξαναπάρουμε την Πόλη, η πόρτα θα ξανανοίξει μόνη της, ο ιερέας θα βγει, θα ξαναμπεί στο ιερό και θα συνεχίσει τα λόγια της λειτουργίας, από κει ακριβώς που είχε σταματήσει!
Η Καταστροφή της Αφιάς Σοφιάς
Σύμφωνα με τις παραδόσεις οι Τούρκοι άρχισαν να καταστρέφουν συστηματικά όσες εκκλησίες και μοναστήρια βρήκαν μπροστά τους. Στην Αγιά Σοφιά είχαν καταφύγει κυρίως γυναικόπαιδα προκειμένου να σωθούν. Οι Τούρκοι όμως μπαίνοντας κι άρχισαν να τους σφάζουν. Ο σωρός των πτωμάτων έφτασε τα δέκα μέτρα. Όταν ο Σουλτάνος Μωάμεθ προσπάθησε να μπει στο ναό το άλογο του σκόνταψε πάνω στα πτώματα. Με την οπλή του το άλογο άφησε ένα σημάδι στην κορυφή ενός στύλου, το οποίο σώζεται μέχρι σήμερα.
Οι Τούρκοι άρχισαν να καταστρέφουν τις εικόνες και τις τοιχογραφίες μέχρι τη στιγμή που ένας Τούρκος προσπάθησε να καταστρέψει μια τοιχογραφία της Παναγίας που κρατά στα χέρια της τον Ιησού μωρό. Τη στιγμή που ο Τούρκος προσπάθησε να καταφέρει το πρώτο χτύπημα στην τοιχογραφία κεραυνοβολήθηκε κι έπεσε νεκρός. Τη θέση του πήρε ένας άλλος Τούρκος, αλλά την ίδια στιγμή κι εκείνος είχε την ίδια τύχη.
πηγή
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου