συλλογή από εμπειρίες σου. Και εκείνη η αγανάκτηση σου ώρες-ώρες σε ερωτήματα που ξεκινάν με το «γιατί» και συνήθως μένουν αναπάντητα. Μια μικρογραφία της ζωής σε λίγες λέξεις και κείμενα που ποτέ δεν μπορούν να σε εκφράσουν απόλυτα. Κρατάς λέξεις, προτάσεις, ιδέες κι όμως εσύ παραμένεις κάτι «διαφορετικό». Με τίποτα από αυτά δεν μπορείς να βρεις πλήρη ταύτιση και λογικό, γιατί δεν είναι «εσύ».
Κι αν είχες σήμερα μία και μόνο ευχή, αν πράγματι το μαγικό Τζίνι του παραμυθιού σου έδινε την ευκαιρία να αποκτήσεις κάτι, να πραγματοποιήσεις κάτι, εσύ τι θα ζητούσες; Η συμφωνία σας προϋποθέτει τους εξής δύο όρους: δεν μπορείς να ζητήσεις κάτι παραπάνω ή να τροποποιήσεις την αρχική σου ευχή και εσύ και μόνο εσύ είσαι υπεύθυνος για τις συνέπειες της επιλογής σου.
Ξέρω ότι πιθανόν ήδη να έχεις αποφασίσει τι θα ζητήσεις. Κάτι που θα σε κάνει πιο πλούσιο, που θα αυξήσει την περιουσία σου, που ήθελες κι εσύ να αποκτήσεις και δε σου περισσεύουν. Και μετά, όταν θα το έχεις στα χέρια σου σίγουρα θα μπεις στον πειρασμό να χαρακτηρίσεις τον εαυτό σου ανόητο που δε ζήτησες κάτι παραπάνω, εφόσον θα μπορούσες να έχεις κάτι ακόμα και εκείνη την ώρα δε σου ήρθε στο μυαλό. Κοινώς, αντί να νιώθεις ευγνώμων είτε ζητήσεις δώρο είτε χρήματα είτε αντικείμενα μεγάλης αξίας, ποτέ δεν πρόκειται να είσαι απόλυτα ικανοποιημένος με την επιλογή σου.
Με συνεπήρε το κείμενο και μ’ άρεσε η ιδέα… Κι όσο κι αν το σκέφτηκα και το ξανασκέφτηκα δεν μπόρεσα να αποφασίσω τι θα ζητούσα εγώ. Βασικά πέρασαν διάφορα από το μυαλό μου, το ένα καλύτερο από το άλλο και συνάμα το ένα πιο περιττό από το άλλο. Ως τώρα δεν τα χρειαζόμουν ποτέ όλα αυτά, τώρα ξαφνικά γιατί να μου είναι απαραίτητα;
Ξέρεις τι θα ήθελα; Ξέρεις ποιο θα ήταν το δώρο μου μαγικό μου Τζίνι; Να σε δω για λίγο. Κι αυτό μου φτάνει. Όχι γιατί προσπαθώ να σου αποδείξω και καλά ότι είμαι «υπεράνω χρημάτων», μα γιατί δε φαντάζεσαι πόσο πολύ θέλω να σε δω. Δε με νοιάζει το πού, δε με νοιάζει το πότε, ούτε το «για πόσο». Για λίγο, για όσο λίγο θες, γιατί και πολύ να είναι πάντα θα θέλω λίγο παραπάνω.
Έχεις ποτέ νιώσει την ανάγκη απλώς να χαζεύεις κάποιον; Ακόμα κι αν δε σου μιλήσει καθόλου, ακόμα κι αν δε σηκώσει καν το βλέμμα του να σε δει.. Να είσαι εκεί. Στον ίδιο χώρο μαζί του. Αξία ανεκτίμητη να περνάς χρόνο με τους ανθρώπους που θες!
Να το φωνάξεις δυνατά. «Να σε δω για λίγο. Κι αυτό μου φτάνει». Και πού ξέρεις; Μπορεί να ακουστεί τόσο μακριά που η ευχή σου να βγει πράγματι αληθινή. Γιατί κατά βάθος τα όνειρα είναι αυτά που καθημερινά γίνονται πραγματικότητα. Και να ζητάς πάντα από αυτούς που ξέρεις όχι μόνο ότι μπορούν αλλά και ότι θέλουν να σου δώσουν. Εκεί, μπορείς να απαιτείς ακόμα και κάτι παραπάνω. Σε διαφορετική περίπτωση, πιθανότητα χάνεις το χρόνο σου…
πηγή
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου