Εικόνα, που με συγκλόνισε
-Αδιάσπαστο ένα ΑΕΚ και γιός της
Η γεννήτρια αύρα της
ίσως....
μπορέσει να σηκώσει
το «αεκάκι» της
από το κρεβάτι του φόβου
ΑΡΧΗΓΟΣ ΑΝΘΡΩΠΙΑΣ Ο ΜΑΝΟΛΟ ΧΙΜΕΝΕΘ
Ανοιχτόκαρδη μέρα. Χαμογελαστή…
Τα συναισθήματα χορεύουν. Ξεφαντώνουν.
Γιορτάζει, η χαρά.
Η μουσική μπάντα ξέρει τι παίζει. Και για ποιους.
Απαλός ρυθμός. Εύθραυστος.
Βελούδινος ήχος. Τρεμουλιαστός, πάνω στην ασκιτσάριστη πίστα συγκίνησης…
Εκεί, βλέπεις χαμογελαστό και το σκυθρωπό-άφιλο νοσοκομείο.
Εκεί, που ξεδιπλώνεται η μεγάλη εικόνα Πολιτισμού.
Η ολοτρυφερή σχέση.
Η ευγενέστερη στιγμή ζωής.
Η συνάντηση της ΑΕΚ με το σπλάχνο της.
Το χτυπημένο πλασματάκι. Το γιό της!
Εκεί, μπόμπιρας και προπονητής.
Μικρούλης και μεγάλος.
Βλασταράκι και Άνθρωπος.
Και οι δύο πρωταθλητές.
Τεράστια αγκαλιά ανθρωπιάς.
Η φωτογραφία συνταράσσει.
Αργοκυλάει, δάκρυ.
Ο μικρός Αντρίκος μας και ο ανθρώπινος Μανόλο μας. ΕΓΙΝΑΝ ΕΝΑ!
Ολόσφιγκτη χειραψία, Ελπίδας.
Το κρεβάτι φόβου ηττήθηκε.
Νίκησε, το γέλιο. Έστω, και εφήμερο.
Ήχησαν, γλυκόλαλες καμπάνες ευτυχίας για το πληγωμένο παλικαράκι.
Μόλις, είδε να καταφτάνει η επίσημη ΑΕΚ. Με εκπρόσωπό της τον Μανόλο Χιμένεθ. Το είδωλό του.
Δεν ξέχασε το «αεκάκι» της. Τήρησε, το λόγο της.
Όπως, με την πανέμορφη Μυρτώ. Την ΑΔΙΚΙΑ ΤΟΥ ΑΙΩΝΑ.
Που παραμορφώθηκε από το χαλασμένο κόσμο. Τη σάπια πλευρά του πλανήτη.
Η ΑΕΚ δεν ξέχασε το σπλάχνο της.
«Πάρε το στέμμα του πρωταθλητή μικρέ μου.
Σου αξίζει. Είναι και δικό σου.»
Έτσι η ΑΕΚ ένωσε μαζί του τη γεννήτρια αύρα της.
Για να γίνει σύντομα δυνατός. Υγιής.
Να σηκωθεί από το κρεβάτι. Νικητής!
Η φωτογραφία που βλέπεις –όπως εγώ- δεν σε λυπάται.
Σε κομματιάζει.
Αργοκατεβάζει δάκρυ. Που δεν σταματιέται.
Λάμπει, Η ΧΑΡΑ. Στα μεγάλα του μάτια.
Μισοφαίνεται, στο βάθος τους κάποια θλίψη.
Που αμέσως εξαφανίζεται όταν ακούει τον Μανόλο –το ίνδαλμά του- να του λέει:
«Όλη η ομάδα, όλη η ΑΕΚ.
Είναι μαζί σου.
Είσαι, πρότυπο για όλους μας».
Αυτή, είναι η ΑΕΚ.
Ιδεολογία, αγύριστο κεφάλι.
Καμία γήινη δύναμη δεν μπορεί να την αλλάξει.
ΜΗΤΕΡΑ ΑΞΙΩΝ!
Μέταλλο κορυφής. Αδιαπραγμάτευτος ιπποτισμός.
Κάπου, κάπου ψηλομύτα. Ποτέ, ονειροπαρμένη.
Χαρίεσσα παρουσία που δροσίζει με ποιότητα το ποδόσφαιρο.
Κλείνει σε λίγο αιώνα πολυτάραχης ζωής.
Άθικτες και άφθαρτες, οι τρεις διαστάσεις της.
Μοναδική, διαφορετική, ξεροκέφαλη.
Μας έχει κεράσει, υπέρτατη ηδονή και υπέρτατο πόνο.
Συνταρακτικές στιγμές, ΝΙΚΗΣ και ΗΤΤΑΣ.
Αδιόρθωτη, η ιδιοτροπία της.
Να σπρώχνει τα συναισθήματα, πέρα και έξω από όρια.
Να σπάει, κανόνες. Νόμους και νομάκια.
Μερικές φορές κλέβει και ΤΟ ΠΡΩΤΕΙΟ της φαντασίας.
Και δείχνει, να το ευχαριστιέται.
Ακόμα, και όταν χάνει…
Έτσι, είναι η ΑΕΚ. ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΕΙ!!!
πηγή
-Αδιάσπαστο ένα ΑΕΚ και γιός της
Η γεννήτρια αύρα της
ίσως....
μπορέσει να σηκώσει
το «αεκάκι» της
από το κρεβάτι του φόβου
ΑΡΧΗΓΟΣ ΑΝΘΡΩΠΙΑΣ Ο ΜΑΝΟΛΟ ΧΙΜΕΝΕΘ
Ανοιχτόκαρδη μέρα. Χαμογελαστή…
Τα συναισθήματα χορεύουν. Ξεφαντώνουν.
Γιορτάζει, η χαρά.
Η μουσική μπάντα ξέρει τι παίζει. Και για ποιους.
Απαλός ρυθμός. Εύθραυστος.
Βελούδινος ήχος. Τρεμουλιαστός, πάνω στην ασκιτσάριστη πίστα συγκίνησης…
Εκεί, βλέπεις χαμογελαστό και το σκυθρωπό-άφιλο νοσοκομείο.
Εκεί, που ξεδιπλώνεται η μεγάλη εικόνα Πολιτισμού.
Η ολοτρυφερή σχέση.
Η ευγενέστερη στιγμή ζωής.
Η συνάντηση της ΑΕΚ με το σπλάχνο της.
Το χτυπημένο πλασματάκι. Το γιό της!
Εκεί, μπόμπιρας και προπονητής.
Μικρούλης και μεγάλος.
Βλασταράκι και Άνθρωπος.
Και οι δύο πρωταθλητές.
Τεράστια αγκαλιά ανθρωπιάς.
Η φωτογραφία συνταράσσει.
Αργοκυλάει, δάκρυ.
Ο μικρός Αντρίκος μας και ο ανθρώπινος Μανόλο μας. ΕΓΙΝΑΝ ΕΝΑ!
Ολόσφιγκτη χειραψία, Ελπίδας.
Το κρεβάτι φόβου ηττήθηκε.
Νίκησε, το γέλιο. Έστω, και εφήμερο.
Ήχησαν, γλυκόλαλες καμπάνες ευτυχίας για το πληγωμένο παλικαράκι.
Μόλις, είδε να καταφτάνει η επίσημη ΑΕΚ. Με εκπρόσωπό της τον Μανόλο Χιμένεθ. Το είδωλό του.
Δεν ξέχασε το «αεκάκι» της. Τήρησε, το λόγο της.
Όπως, με την πανέμορφη Μυρτώ. Την ΑΔΙΚΙΑ ΤΟΥ ΑΙΩΝΑ.
Που παραμορφώθηκε από το χαλασμένο κόσμο. Τη σάπια πλευρά του πλανήτη.
Η ΑΕΚ δεν ξέχασε το σπλάχνο της.
«Πάρε το στέμμα του πρωταθλητή μικρέ μου.
Σου αξίζει. Είναι και δικό σου.»
Έτσι η ΑΕΚ ένωσε μαζί του τη γεννήτρια αύρα της.
Για να γίνει σύντομα δυνατός. Υγιής.
Να σηκωθεί από το κρεβάτι. Νικητής!
Η φωτογραφία που βλέπεις –όπως εγώ- δεν σε λυπάται.
Σε κομματιάζει.
Αργοκατεβάζει δάκρυ. Που δεν σταματιέται.
Λάμπει, Η ΧΑΡΑ. Στα μεγάλα του μάτια.
Μισοφαίνεται, στο βάθος τους κάποια θλίψη.
Που αμέσως εξαφανίζεται όταν ακούει τον Μανόλο –το ίνδαλμά του- να του λέει:
«Όλη η ομάδα, όλη η ΑΕΚ.
Είναι μαζί σου.
Είσαι, πρότυπο για όλους μας».
Αυτή, είναι η ΑΕΚ.
Ιδεολογία, αγύριστο κεφάλι.
Καμία γήινη δύναμη δεν μπορεί να την αλλάξει.
ΜΗΤΕΡΑ ΑΞΙΩΝ!
Μέταλλο κορυφής. Αδιαπραγμάτευτος ιπποτισμός.
Κάπου, κάπου ψηλομύτα. Ποτέ, ονειροπαρμένη.
Χαρίεσσα παρουσία που δροσίζει με ποιότητα το ποδόσφαιρο.
Κλείνει σε λίγο αιώνα πολυτάραχης ζωής.
Άθικτες και άφθαρτες, οι τρεις διαστάσεις της.
Μοναδική, διαφορετική, ξεροκέφαλη.
Μας έχει κεράσει, υπέρτατη ηδονή και υπέρτατο πόνο.
Συνταρακτικές στιγμές, ΝΙΚΗΣ και ΗΤΤΑΣ.
Αδιόρθωτη, η ιδιοτροπία της.
Να σπρώχνει τα συναισθήματα, πέρα και έξω από όρια.
Να σπάει, κανόνες. Νόμους και νομάκια.
Μερικές φορές κλέβει και ΤΟ ΠΡΩΤΕΙΟ της φαντασίας.
Και δείχνει, να το ευχαριστιέται.
Ακόμα, και όταν χάνει…
Έτσι, είναι η ΑΕΚ. ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΕΙ!!!
πηγή
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου