16 Ιουλίου θα κλείσω τα 85.
Τώρα είμαι άρρωστη...
Είναι δύσκολη πια....
η μετακίνησή μου..
Γίνεται μόνο με αναπηρικό καροτσάκι..
Είμαι μία απόλυτα χορτασμένη γυναίκα και δεν έχω χαριστεί σε κανέναν. Ούτε σε εκδότη, ούτε σε παραγωγό.
Δεν είχα ποτέ σύντροφο, κάποιον σπουδαίο σημαντικό παράγοντα. Πέστε με φτηνή, αλλά πάντα μου άρεσαν οι ωραίοι!
«Είμαι γυναίκα του γλεντιού» «Του αγοριού απέναντι».
Παρακαλούσα τον Γιάννη Δαλιανίδη, να μου δώσει ένα ρολάκι σε κάποιο μιούζικαλ. Μου έλεγε: “Τρελάθηκες; Ψηλή, αδύνατη, μακρομούρα, σοβαρή ηθοποιός, και θες να παίξεις σε μιούζικαλ; Θα γελάει ο κόσμος!”. “Μα, δεν θέλω να πρωταγωνιστήσω”, του έλεγα, εναν μικρό ρόλο να μου δώσεις.Πες πες, μου έδωσε να πω το “Εκλαψα χθες” τις “Θαλασσιές τις χάντρες”. Την επόμενη χρονιά ήρθε το “Μια κυρία στα μπουζούκια”. Από εκεί ξεκίνησαν όλα!».
Εγώ πήγαινα με άντρες για το
κέφι μου! Το χόρτασα όσο εκεί που δεν πήγαινε..
Στα 62 τελείωσε οριστικά ο έρωτας.Γύρισα ένα κουμπάκι μια μέρα και είπα «τον
βαρέθηκα». Έτσι απλά.
Ξέρετε, από μια ηλικία κι έπειτα δεν είναι ωραίο οι άνθρωποι να σαλιαρίζουν.
Ποτέ δεν φοβόμουν το τέλος. Ούτε όταν ήμουν 20 χρόνων.
Είναι όλα οργανωμένα. Ακόμη και το σπίτι που μένω, όλο το κτήμα, το έχω δωρίσει στο «Χαμόγελο του παιδιού». Δεν έχω τίποτα δικό μου.
Γιατί έκρινα πως είναι ανήθικο, στα 85 του χρόνια, να έχει κανείς τίτλους ιδιοκτησίας. Έχω χαρίσει στο «Χαμόγελο του παιδιού» επίσης ένα σπίτι στην Αθήνα και ένα μαγαζί στο Ηράκλειο. Τι να τα κάνω εγώ αυτά; Δικά μου είναι μόνο τα ρούχα που φοράω...
Ξυπνάω αργά, διαβάζω -γιατί είμαι βιβλιοφάγος- βλέπω λιγάκι τηλεόραση, μιλάω στα τηλέφωνα με ανθρώπους που αγαπώ…
Μου αρέσει το μαγείρεμα.
Αν και παιδεύομαι πολύ με το αναπηρικό καροτσάκι μέσα στην κουζίνα. Δεν είναι εύκολο, ξέρετε. Η μαγειρική σε θέλει να είσαι όρθια!
Τελευταία κοιμάμαι πότε καλά πότε κακά.
Βλέπω στον ύπνο μου πως τρέχω! Δεν ξέρω τι πάει να πει αυτό...
Αποσπάσματα από προσωπική της συνέντευξη στο «Hello! Κύπρου»
πηγή
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου